Melbourne; the city and auntie Stien

Vandaag is onze laatste dag in Melbourne aangebroken en gaan we het laatste stuk Australie doen via de Great Ocean Road naar Adelaide, hoog tijd dus om nog wat over Melbourne te vertellen.

De stad Melbourne is niet zo wervelend als we verwacht hadden, na alle 'excitement' in Brisbane, Sydney en de vele kleine plaatsjes aan de oostkust blijkt dat Melbourne een grote stad is waar we weinig groots van kunnen maken.
Natuurlijk zijn er de trekpleisters en mooie gebouwen, maar onderscheidend.... nee, dus niet echt. Wat Melbourne wel heeft is vele jaargetijden in 1 dag, 's morgens een lekker lauw zonnetje, in de middag bloedheet en in de avond, weer zo koud dat je zelfs een vest of trui moet dragen. Al met al errug jojo dus.

De stranden in Melbourne zijn wel erg NICE, grote grasvelden, lekker strand en het water is aangenaam om een frisse duik in te nemen. Daarnaast zijn er erg veel mooie mensen hier, dus beetje Miami in Australie.... In Melbourne hebben we daarom bewust even wat gas terug genomen en wat minder uitstapjes gedaan, nou ja minder; Australian Open (zoals al geschreven), Australia Day incl vuurwerk, Chinees nieuwjaar op 28/29 januari en de hele lange heren-finale die we op onze hotelkamer moesten kijken, omdat alle pubs gewoon dicht gaan op zondagavond tussen 10 en 11, ongelovelijk!!

Maandag de 30e was het dan eindelijk zover, we gingen naar tante Stien en haar familie in Australie. Wat een lieve en enthousiaste mensen. Hun huis staat aan de Diamond Avenue in een buitenwijk van Melbourne en alles wat we willen kunnen we doen. We worden erg goed verzorgd en tante maakt de 1e dag een half Hollandse maaltijd voor ons. Verder bespreken we dan dat we de volgende dag een BBQ gaan doen met onze neven, nichten en hun kinderen en ook David, de vriend van tante, zijn kinderen en hun kroost komen, gezellige druk bedoening dus.
Nichtje Jennifer gooit tijdens het eten een beker drinken om en zegt tegen Bart; heb jij dat nou ook, dat je altijd dingen omgooit of laat vallen, wij noemen dat de Stenekes 'clutch-gen'.... En Bart kan dat alleen maar toegeven, zo onhandig als hij ook is en er meerdere in de familie zijn, toch leuk om te zien hoe het down-under ook nog steeds zo is.

Tante Stien is blij dat ze weer eens normaal Nederlands kan spreken en wij kunnen weer heerlijk met de lokale mensen ideeen en verhalen uitwisselen. Woensdag hebben we zelf gekookt en echte Hollandse bloemkool met een sausje gemaakt met gewone aardappelen, wat een verademing na alle pasta's, rijst en burgers!!
Onze familie heeft ons super ontvangen en het erg gezellig gemaakt, ook de skype sessie die we gedaan hebben met Oma (in juni wordt ze 98 jaar) in Nederland, zodat ze tante Stien en David weer eens kan zien was erg geslaagd!!

Wij gaan vandaag weer verder op onze reis, groetjes B&H.